Γενικές Πληροφορίες

Το Σπερματοδιάγραμμα είναι η βασική διαγνωστική εξέταση του ανδρικού σπέρματος. Τις περισσότερες φορές το σπερμοδιάγραμμα γίνεται για να ελέγξουμε την ανδρική γονιμότητα, μπορούμε όμως να πάρουμε και άλλες πληροφορίες για διαταραχές του αναπαραγωγικού συστήματος στον άνδρα. Υπάρχει περίπτωση να χρειαστεί η εξέταση του σπεμοδιαγράμματος να γίνει 2 και 3 φορές για να είμαστε σίγουροι για την ποιότητα του δείγματος.

Η εικόνα του δείγματος σπέρματος στο μικροσκόπιο δίνει πολλές πληροφορίες. Έτσι, όπως φαίνεται στο παρακάτω βίντεο, μια ματιά αρκεί για να καταλάβουμε ότι ένα δείγμα έχει μεγάλο αριθμό σπερματοζωαρίων με καλή κινητικότητα. Αν και με την πρώτη ματιά ένα τέτοιο δείγμα φαίνεται ότι θα μπορέσει να γονιμοποιήσει το ωάριο εύκολα, πρέπει να ολοκληρωθεί μια σειρά από εργαστηριακές διαδικασίες μέχρι να επιβεβαιωθεί η γονιμοποιητική ικανότητα του δείγματος.

Στο παρακάτω βίντεο φαίνεται ένα δείγμα που έχει μέτριο αριθμό σπερματοζωαρίων και μέτρια κινητικότητα. Αν και ένα τέτοιο δείγμα μπορεί να γονιμοποιήσει το ωάριο, ίσως να χρειαστεί κάποια θεραπεία για να βελτιώσει τις παραμέτρους. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ σημαντική η ακριβής εκτίμηση των παραμέτρων του σπεμοδιαγράμματος και θα χρειαστούν και άλλες εξετάσεις, εκτός από το σπερμοδιάγραμμα, για να σχηματίσει ο γιατρός εικόνα για την σωστή θεραπευτική αγωγή.

Υπάρχουν δείγματα, όπως φαινεται στο παρακάτω βίντεο, που έχουν πολύ χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων, με ελάχιστη ή καθόλου κινητικότητα. Ο έλεγχος σε αυτά τα δείγματα είναι ενδελεχής και ο θεράπων ιατρός θα χρειαστεί πολλές πληροφορίες, όπως τα επίπεδα των ορμονών, την ύπαρξη μικροβίων, την κατάσταση του γενετικού υλικού (DNA) κ.α. για να επιλέξει την κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση.

H ακριβής μέτρηση των παραμέτρων του σπερμοδιαγράμματος απαιτεί πολύωρη και λεπτομερή απασχόληση.

Η εξέταση αυτή είναι υποκειμενική χωρίς πρότυπα για σύγκριση γι αυτό είναι σημαντικό να γίνεται σε εξειδικευμένα εργαστήρια με τον κατάλληλο εξοπλισμό, με εκπαιδευμένο προσωπικό και με τις ενδεδειγμένες μεθόδους – αυτές που προτείνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Τα εργαστήρια αυτά πρέπει:

1. να συμμετέχουν σε συστήματα ποιοτικού ελέγχου και διασφάλισης ποιότητας για την αξιοπιστία του αποτελέσματος και
2. να πιστοποιούν την λειτουργία και οργάνωση τους από διεθνή πρότυπα συστημάτων διαχείρισης ποιότητας.