Σπερματέγχυση
Το 15-20% των ζευγαριών δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί. Οι αιτίες για την υπογονιμότητα είναι πολλές: σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν προβλήματα μόνο στην γυναίκα (στην ωορρηξία, στις σάλπιγγες ή στο ενδομήτριο) ενώ σε άλλες περιπτώσεις μόνο στον άνδρα (προβλήματα με την ποιότητα του σπέρματος ή την επαφή). Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις στις οποίες δεν γίνεται η σύλληψη γιατί υπάρχουν θέματα και στον άνδρα και στην γυναίκα.
Τα τελευταία χρόνια, χάρη στις τεχνικές της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής πολλά ζευγάρια θα καταφέρνουν να αποκτήσουν παιδί, προσπερνώντας με αυτό τον τρόπο τα προβλήματα της υπογονιμότητάς τους. Στην εξωσωματική, μετά από διέγερση των ωοθηκών, γίνεται συλλογή των ωαρίων, μεταφέρει δηλαδή ο γιατρός τα ωάρια έξω από το σώμα της γυναίκας, στο εργαστήριο, όπου και τοποθετούνται σε πετρί μαζί με τα σπερματοζωάρια του συζύγου, για να δημιουργηθεί το έμβρυο.
Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως προβλήματα με τις σάλπιγγες της γυναίκας ή ελάχιστα σπερματοζωάρια στο δείγμα σπέρματος του συζύγου στις οποίες η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η μόνη μέθοδος που μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις στις οποίες δεν είναι αναγκαία η εξωσωματική γονιμοποίηση και το ζευγάρι μπορεί να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα με άλλες μεθόδους, που δεν έχουν τόσο υψηλό κόστος και δεν απαιτούν τόση προετοιμασία. Τέτοια πράξη είναι η σπερματέγχυση.
Για παράδειγμα, όταν ο σύζυγος έχει δείγμα σπέρματος με λίγα σπερματοζωάρια, ή έχει πρόβλημα με την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων του, τότε η σπερματέγχυση αποτελεί μέθοδο επιλογής για το ζευγάρι. Στη σπερματέγχυση ο γυναικολόγος προετοιμάζει τη σύζυγο, φροντίζει δηλαδή να παράγει η ωοθήκη ωάρια. Όταν φτάσει η ώρα της ωορρηξίας, τότε δηλαδή που το ωάριο θα είναι ώριμο και θα απελευθερωθεί από την ωοθήκη, ο γυναικολόγος θα τοποθετήσει στη μήτρα της γυναίκας το δείγμα σπέρματος του συζύγου της, ώστε να γίνει η συνάντηση των 2 γαμετών και η δημιουργία του εμβρύου. Η επιλογή της σωστής θεραπείας σε κάθε περίπτωση γίνεται από τον θεράποντα γιατρό.
Προετοιμασία του δείγματος για την σπερματέγχυση
Στην περίπτωση που θα αποφασιστεί η σπερματέγχυση ο γυναικολόγος φροντίζει αρχικά την ωορρηξία και, την σωστή χρονική στιγμή, τοποθετεί τα σπερματοζωάρια στην μήτρα.
Το δείγμα του σπέρματος δεν μπορεί αυτούσιο να τοποθετηθεί στη μήτρα και γι’ αυτό πρέπει να προηγηθεί η επεξεργασία σπέρματος από εξειδικευμένο εργαστήριο.
Η επεξεργασία αυτή έχει επικρατήσει να ονομάζεται «εμπλουτισμός» ενώ στην ουσία είναι ο διαχωρισμός των σπερματοζωαρίων που κινούνται, και κατά συνέπεια μπορούν να φτάσουν στο ωάριο, από ότι άλλο υπάρχει στο δείγμα του σπέρματος. Ο διαχωρισμός γίνεται με διαλύματα διαβαθμισμένης συγκέντρωσης και φυγοκέντρηση.
Μετά τον διαχωρισμό τα σπερματοζωάρια που απομονώνονται παρουσιάζουν καλύτερη κινητικότητα και μεγαλύτερη διάρκεια της κίνησης των σπερματοζωαρίων, με αποτέλεσμα να βελτιώνονται οι πιθανότητες συνάντησης τους με το ωάριο.
Η διαφορά στην κινητικότητα του δείγματος πριν και μετά την επεξεργασία είναι εντυπωσιακή
Το δείγμα του σπέρματος περιέχει, εκτός από τα σπερματοζωάρια, κυτταρικά στοιχεία και debris. Όταν γίνεται η επεξεργασία του δείγματος για την σπερματέγχυση ή την εξωσωματική όλα αυτά τα στοιχεία απομακρύνονται και μένουν μόνο τα σπερματοζωάρια, όπως φαίνεται στα παρακάτω βίντεο.
Όταν το δείγμα του σπέρματος έχει καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά στο δείγμα μετά την επεξεργασία υπάρχουν σχεδόν 100% μόνο κινούμενα σπερματοζωάρια.